Een ongeneeslijke ziekte kan gepaard gaan met ingrijpende verlieservaringen. Als patiënt verlies je niet alleen je gezondheid, maar vaak ook je zelfstandigheid en het leven dat je voor je ziekte leidde. Bovendien zullen jij en je naasten steeds meer beseffen dat jullie binnenkort afscheid moeten nemen van elkaar.

Als je weet dat je gaat sterven, kan je angstgevoelens ervaren: angst voor pijn en aftakeling, voor het naderende afscheid, voor de dood, angst om vergeten te worden… Ook de mensen uit je omgeving kunnen angstig zijn, bijvoorbeeld over hoe ze verder moeten na je overlijden.

Veel mensen reageren kwaad of opstandig als ze horen dat ze niet meer beter kunnen worden. Ze vinden het oneerlijk en vragen zich af waarom dit uitgerekend hen moet overkomen.

Vaak is het moeilijk te accepteren dat dokters je niet meer kunnen genezen, en dat er iets in je lichaam gebeurt waarover je geen controle hebt.  

Heel wat mensen die weten dat ze niet meer lang te leven hebben, worstelen met schuldgevoelens. Je kan je bijvoorbeeld schuldig voelen tegenover je familie omdat je steeds meer zorg nodig hebt of je kan spijt hebben over iets uit je verleden, zoals een familieruzie. Ook je naasten kunnen geconfronteerd worden met schuldgevoelens. Je schuldig voelen, betekent echter niet dat je ook schuldig bent. Een schuldgevoel heeft vaak te maken met liefde. Als je om iemand geeft, is het normaal dat je je soms schuldig voelt over hoe dingen zijn gelopen.