Peter Demeulenaere overleed op 25 februari thuis te Berchem op 64-jarige leeftijd ten gevolge van kanker. Hij was 33 jaar lang huisarts in Wilrijk en palliatief arts: eerst bij het regionale netwerk voor palliatieve zorg te Antwerpen (PHA), nadien als diensthoofd van de palliatieve eenheid Sint Camillus GZA. Hij bekwaamde zich, als één van de weinige artsen in ons land, in de palliatieve zorg door het behalen van een masterdiploma in palliatieve zorg in Engeland, naast zijn rijke praktijkervaringen als arts.  Hij was believer van samenwerken en stelde het belang van teamwerk hoog. “Je bent niet elkaars gelijke maar wel gelijkwaardig in de zorg” was één van zijn uitspraken waarbij de participerende ongeneeslijk zieke en de familie nooit werden vergeten.

Hij startte in 1992 als een van de pioniers in de palliatieve zorg en gaf menig impuls in tal van kleine en grote projecten, opleidingen, richtlijnen en aanbevelingen in deze gespecialiseerde zorg in Vlaanderen. Hij was, onder andere, een van de organisatoren van de palliatieve wachtkoffer in Antwerpen.  Hij volgde als 1 van de eersten de interuniversitaire opleiding voor artsen (in opstart ook voor verpleegkundigen) en engageerde zich nadien als docent en examinator van de posthogeschool en later de postgraduaatopleiding voor verpleegkundigen in palliatieve zorg. Hij is coauteur en lesgever van de Vlaamse richtlijn “Pijnbestrijding bij palliatieve patiënten”. Hij was jarenlang voorzitter van de werkgroep “dagcentra palliatieve zorg” bij de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen.

En hij consolideerde mee de palliatieve zorg. Hij vertaalde tender loving care naadloos naar het medische doel van zorg- en levenskwaliteit voor ongeneeslijke patiënten en hun omgeving. Hij heeft zich vol toewijding, zorg en empathie ingezet voor vele patiënten om hen een menswaardig afscheid van het leven te kunnen geven. Hij geloofde en zette in op de kracht van naasten en begeleidde hen in hun transitie naar nabestaanden. Verbinding en communicatie kenmerkten zijn vele vaardigheden.

Hij zette zich ook blijvend in voor het bevorderen van de deskundigheid. Hij bleef zich bijscholen als levenslang lerende, en stimuleerde andere artsen dit ook te doen. Hij was gastdocent en spreker in tal van opleidingen, studiedagen en voordrachten in binnen- en buitenland.

Hij ging veel te vroeg van ons heen. Hij laat een mooie intellectuele, zorgende, sociaal bewogen nalatenschap achter. Zijn patiënten dragen hem op handen en zullen hem herinneren als een zorgzame arts. De palliatieve zorgwereld zal hem missen, maar koestert de mooie herinneringen en zijn nalatenschap.

Waar je ook bent Peter, het ga je goed!